Ik ben blij dat ik geen lijsttrekker ben! Als wethouder je eigen beleid verdedigen én dan ook nog in staat zijn om andere accenten te leggen is een lastige optie. Je moet tenslotte suggesties en ideeën voor de toekomst hebben. Gelukkig hoef ik daar niet mee te worstelen. Want als bestuurder heb je een heel andere rol.  Overigens vind ik daarom dat het eigenlijk niet kan: een wethouder als lijsttrekker. Maar dat heeft te maken met mijn visie op het dualisme. De raad en college hebben tenslotte ieder hun eigen verantwoordelijkheid.

Ik hoop overigens, als ik terug mag komen als wethouder, dat we op een constructieve wijze met het dualisme om zullen gaan. De afgelopen jaren heb ik, zowel bij college als raad, een worsteling gezien om dat op een goede wijze te doen. Bij dualisme past een volwassen raad, die kaders stelt en controleert en zich beperkt tot hoofdlijnen. Maar daar hoort ook gedrag van collegeleden bij dat laat zien dat de raad het hoogste orgaan van de gemeente is. Het kan en mag niet zo zijn dat het college, of een individueel collegelid, bepaalt wat goed is voor ons dorp. Besturen doe je als raad en college samen! Dan alleen kom je verder.

Ik vind het dan ook niet erg dat je als wethouder kritisch gevolgd wordt door de raad. Daar heeft ze het recht toe. Ook een volledig dichtgetimmerd raadsakkoord hoort daar niet bij. Je moet immers flexibel in kunnen spelen op veranderende omstandigheden. Een participatiesamenleving vraagt bereidheid tot gesprek en bereidheid tot veranderen. Kortom, ik ben benieuwd wat de komende maanden brengen.

Overigens is de campagnetijd ook een leuke tijd. Je hebt veel contacten met burgers en instellingen. Je merkt veel betrokkenheid bij ons dorp. Dat doet je goed, en is een mooie basis om verder te komen. Het valt me altijd weer op: die scherpe tweedeling. Mensen die tevreden zijn met wat ze hebben, uiteraard wel wensen en ideeën naar voren brengen maar constructief mee willen denken. En die andere groep: kritiek op alles en iedereen, weinig begrip voor de samenstelling van ons dorp. Geen oog voor alles wat er de afgelopen vier jaar is gerealiseerd. Kortom een groep waar moeilijk mee te praten valt.  Ik hoop wel dat ook deze mensen de kritiek brengen op de plaats waar het hoort. Dus bij de politiek. Alleen door samen te praten en samen te werken komen we verder!

Ik ben blij dat onze fractie een programma heeft dat recht doet aan de identiteit van ons dorp. Dat oog heeft voor de veranderingen in onze samenleving. En laat zien dat we met elkaar de toekomst in willen gaan. De ”handen ineen”!

Met vriendelijke groet,

Hans Tanis