Kennismaking met wethouder Piet Vat
Beste lezer,
Vanaf nu hoop ik u maandelijks deelgenoot te maken van de wederwaardigheden die ik als wethouder mee heb mogen maken in onze mooie en bruisende gemeente. Misschien toch eerst even een korte voorstelling van wie ik ben.
Mijn naam is Piet Vat en ik woon in het naburige dorp Nieuw-Lekkerland. Als het weer en de afspraken het toelaten, dan kom ik heerlijk op de fiets richting Sliedrecht. Na zo’n 35 minuten de trappers rond getrapt te hebben ben ik weer aangekomen op de plaats van bestemming. Ik woon overigens sinds 1972 in dit dorp. Van origine ben ik een schapekop en m’n roots liggen dus in Dordt. Ik ben getrouwd geweest met mijn lieve vrouw Lena die tot ons groot verdriet op 30 december 2018 op 63-jarige leeftijd is overleden
Als aan mij gevraagd wordt hoeveel kinderen ik heb, dan antwoord ik steevast: 8! De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik dan wel heel vaak verbaasde gezichten voor mij ziet verschijnen, maar het enige commentaar wat ik tot nog toe gehoord heb, is meer een gemompel van zo-hoh! U kent dat wel. Niet zeggen wat je denkt, maar de gezichtsuitdrukking verbloemd de gedachten niet…… Ik zei dus 8 kinderen. Daarna zeg ik er altijd bij: van de 8 kinderen zijn er 4 van onszelf en de andere 4 kinderen hebben ze zelf uitgezocht. We mogen 2 zonen en 2 dochters hebben en dus ook 2 schoondochters en 2 schoonzoons. En alle 8 voelen ze als eigen kinderen. Overigens, een klein detail: onze jongste kinderen (overigens inmiddels al weer 36 jaar) zijn een tweeling. Een twee-eiige tweeling dus. Mijn lieve vrouw Lena was er overigens ook één van een tweeling, een ééneiige in haar geval, dus haar zus en Lena leken ontzettend veel op elkaar. Naast onze kinderen mag ik ook de gelukkige opa zijn van inmiddels 15 kleinkinderen. Ook een grote zegen zo mag, kan en wil ik uit ervaring wel zeggen.
Ik ben mijn arbeidzaam leven begonnen in de binnenvaart. Als matroos voer ik op een zogenaamd beunschip en was altijd in de weer met zand en grind. Ik voer bij een IJsselman en die heeft mij echt geleerd wat werken is. Het was hard buffelen en m’n bedje kon ik regelmatig in de mast hangen, maar ik ben nog steeds dankbaar dat ik daar een hele goede basis van werken en klussen heb leren leggen. Op het moment dat ik mijn Lena leerde kennen is de keus gemaakt om van de binnenvaart af te komen en een baan aan de wal te zoeken. Op 1 april 1974 ben ik begonnen bij de Algemene Bank Nederland, wat later de ABN AMRO is geworden. Ik heb daar ruim 36 jaar mogen werken tot volle tevredenheid en met grote dankbaarheid. Op 1 april 2010 ben ik beëdigd als wethouder in de toenmalige gemeente Nieuw-Lekkerland.
Per 1 januari 2013 is deze gemeente opgegaan in de nieuwe gemeente Molenwaard en van deze nieuwe gemeente heb ik tot eind 2018 ook wethouder mogen zijn. De gemeente Molenwaard is per 1 januari 2019 weer opgegaan in de nieuwe gemeente Molenlanden. Ik mocht ook voor de nieuwe gemeente Molenlanden wethouders kandidaat zijn, maar de situatie van mijn lieve Lena verslechterde eind 2018 zo erg dat ik mijn kandidatuur ingetrokken heb om er helemaal voor Lena te zijn. Helaas heeft dat niet lang kunnen en mogen duren. Op 30 december 2018 is zij ons ontvallen. Gelukkig mogen we zeggen en geloven dat we wel treuren (en nog steeds) maar niet als degene die geen hoop hebben. Dat geeft naast het grote verdriet en gemis ook houvast en geloof.
Deuren werden gesloten, maar o wonder, Hans Tanis moest voor mij naar de nieuwe gemeente Altena gaan als wethouder om plaats te maken voor mij in Sliedrecht! Althans, zo gevoel ik dat en zo geloof ik dat. Waar een deur dichtgaat, gaat een venster open. Ik werd in maart 2019 benaderd of ik in was voor een gesprek voor de vacature van de wethouderspost in Sliedrecht, ontstaan door het vertrek van Hans Tanis. Op 26 maart 2019 mocht ik weer beëdigd worden als wethouder en deze keer in Sliedrecht. Ik heb dat als zeer wonderlijk en zeer bijzonder ervaren en ik ben er ook heilig van overtuigd dat er niets bij geval geschied en dat onze Heere God dit zo heeft voorbestemd. De installatie en beëdiging heb ik als heel bijzonder, maar ook als heel emotioneel ervaren.
In de tijd dat ik het nog kon combineren heb ik op het Ridderkerks mannenkoor gezeten en daar hebben we op enig moment als mannenkoor een lied ingestudeerd wat mij altijd is bijgebleven en waar ik nog steeds regelmatig op terug mag grijpen. Met dat lied wil ik deze 1e blog beëindigen met de belofte dat ik deze maand nog een 2e blog hoopt aan te leveren, die dan echt over m’n wederwaardigheden in Sliedrecht zal gaan.
Het is opwekkingslied 377:
Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand,
moedig sla ik dus de ogen,
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen,
Vader wat Gij doet is goed.
Leer mij slechts het heden dragen,
met een rustig, kalme moed.
Heer ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig Hij die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij Uw wegen duister,
zie ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al Uw luister,
als ik in Uw hemel kom.
Waar de weg mij brengen moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen,
naar het onbekende land.
Hartelijke groet,
Uw en jouw wethouder,
Piet Vat
